Op de mooie datum 10-10-10 was in Eindhoven mijn volgend marathon avontuur. Na de 2:51:23 uur op het pittige parcours van Meerssen lag de lat in Eindhoven op een tijd van rond de 2:50uur. Eens kijken of de benen hersteld zijn en er genoeg “goesting” is voor een rap marathon avontuur.
De weersomstandigheden zijn goed en met een vertrek vanuit het A-vak kan ik de tempo groepjes uitzoeken. Iwan Theunissen sluit aan en hij wil vandaag verstandig lopen. Gezamenlijk draaien we mooie km’s van net onder de 4 minuten en er is letterlijk en figuurlijk geen wolkje aan de lucht. Bij 15km (0:58:01) beginnen er tekenen van inspanning zichtbaar te worden. De hartslag was steeds onder de 150 maar loopt langzaam omhoog naar de 160 slagen per minuut. Een waarschuwing dat het toch niet vlekkeloos verloopt. Bij de eerste doorkomst van de 2 ronde heb ik Iwan laten lopen en hem veel succes gewenst. De 1/2marathon gaat in 1:22:02. Een stapje te hard maar een mooie uitgangspositie voor deel2.
De hele marathon is niet twee keer de helft zoals zal blijken. Ik voel een bovenmatige vermoeidheid in mijn benen. Heb ik toch teveel ongewend werk gedaan de afgelopen dagen in de Ardennen en nauwelijks gerust? Ook de temperatuur loopt op en ik mis de gezamenlijke cadans met Iwan. De voeten beginnen te branden en het hardlopen wordt steeds meer bemoeilijkt hierdoor. Lopen wordt joggen. Een hap van het trouwe magieblokje brengt me weer even aan de loop. Ik probeer aan te pikken bij lopers die me passeren. Al jojo ‘end tel ik de km’s af. Het 30km in 2:00:52 bied normaal nog veel mogelijkheden op een mooie tijd, ware het niet dat lichaam en geest het al hebben begeven. Met ruim 22minuten over de laatste 5km zit er duidelijk zand in de loopmachine.
Mijn temperatuur loopt op en de hardslag daalt, zie grafiek beneden. Dat ik niet alleen in het rood loop blijkt uit de verkrampte lichamen langs de kant. Zelfs Eindhovenaar Marco Tramontina, de loper waar ik in de Meerssen marathon naar een mooie 2:51uur liep, staat geparkeerd. Mister Marathon, Luc Krotwaar, is al uitgestapt. Mijn Limburgse kompaan, Frans Schoonbrood, wordt met een inzinking afgestraft op een eindtijd van 3:15uur. Rob Laenen uit Beek die onder de 3uur wilde lopen haalt de 3:15uur niet maar had vooraf al het smoezenboek bestudeerd, gezien zijn reeks redenen waarom het lopen niet liep.
De verdere details van de lijdensweg tot de finish zijn snel vergeten als ik na 2:57:26 Eindhoven erop heb zitten. Kortom, gegokt en verloren, je grenzen opzoeken en een stapje te hard in het begin, betekend soms dat je over het randje gaat.
De 1e plaats M60 is mooi meegenomen maar was niet de doelstelling voor vandaag.
Dat het nog een dure marathon is geworden blijkt thuis als ik er achter kom dat de GPS ontvanger van de Polar RS800CX in het Beursgebouw, waar ik me omklede, is blijven liggen. Navraag bij de organisatie leverde me niets meer op.